ورزش همگانی و اوقات فراغت

ورزش همگانی و اوقات فراغت

ورزش همگانی ، به عنوان برنامه‌ها و فعالیت‌های جامع و گسترده برای همه‌ی سنین، هر دو جنس و افراد، نژادها و مذاهب با توانایی مختلف تعریف شده است. حوزه‌ی ورزش همگانی شامل فعالیت بدنی، فعالیت اوقات فراغت، فعالیت‌های تفریحی، ورزش‌ها و بازی‌های بومی محلی و فعالیت حین سفر(گردشگری و طبیعت‌گردی) است که به صورت چتری روی حوزه‌های مختلف ورزش تمرکز دارد .ورزش همگانی، یعنی ورزش برای همه، فعالیت‌های جسمی اعم از بازی‌های غیرمنظم و خودجوش بومی تا تمرین‌های بدنی منظم را در بر گرفته و شامل ورزش صبحگاهی، فعالیت در پارک‌ها و فضای باز، کوهپیمایی یا کلاس‌های آمادگی جسمانی شده و عموما به ورزش‌های گروهی غیر رقابتی و بدون هزینه یا ارزان‌قیمت اطلاق می‌شود. ورزش همگانی بسیاری از گروه‌های قومی و نژادی سراسر جهان شامل گروه‌های اجتماعی، از جمله دانش‌آموزان، دانشجویان، نظامیان و کارکنان و کارگران و افراد با هر سطح توانایی مالی، فقیر یا ثروتمند، و همچنین گروه‌های هدف از جمله کودکان، زنان، سالمندان، افراد ناتوان و بیمار و افراد بدون تحرک را دربر می‌گیرد. ورزش همگانی همه‌ی افراد جامعه را دربر می‌گیرد که ورزش را به خاطر کارکردهای مثبت آن از نظر جسمی، روانی، اجتماعی و معنوی انجام می‌دهند. پروفسور کن هاردمن، استاد دانشگاه منچستر انگلستان و عضو شورای ورزش اروپا، ورزش همگانی را این گونه تعریف می‌کند: «ورزش همگانی در واقع شکلی از فعالیت‌های جسمانی است که سلامت بدنی را بهبود می‌بخشد و روابط اجتماعی را شکل می‌دهد یا منجر به نتایجی از مسابقات در همه‌ی سطوح می‌شود. براساس تعریف‌های کارشناسان کمیته‌ی بین‌المللی المپیک، ورزش همگانی فعالیتی است که قدرت و برتری را به انسان بازمی‌گرداند و موجبات رشد و گسترش سلامتی را فراهم آورده و آمادگی و احساس خوب بودن را با فعالیت‌های ورزشی به مردمی که می‌توانند به آن عادت کنند، در هر سن، جنسیت، نگرش و شرایط اقتصادی و فرهنگی (محلی یا منطقه‌ای) می‌چشاند. یوکاووی از دیگر نظریه‌پردازان عرصه‌ی ورزش بیان می‌کند ورزش همگانی یعنی لذت، رضایت، آرامش، تعادل، تسلط، موفقیت، تهییج، نشاط، دوستی، آشنایی، بازی جوانمردانه، ادراک، رشد و تکامل، سلامتی، آمادگی جسمانی و خوب بودن.